عبادت از نوع سوم

حتما شما هم در دوران تحصیل روی خوندن بعضی از دروس حرف داشتید و فکر میکردید آخه خوندن این چیزها چه نفعی به حال شما داره و یا به چه درد زندگی و تحصیل آینده شما میخوره . ( مثلا تاریخ و جغرافیا )

و غالبا هم از این دروس نمره پایین و فقط در حد قبولی اخذ میشد . راستی چرا ؟

من فکر میکنم که این مسئله ریشه در باور انسان داره ٬ یعنی اگر انسان بتونه یه مسئله ای رو که عینی نیست با ذهن خودش تجسم کنه و بعد درکش کنه میتونه قبول کنه و بعد واسش همه کار میکنه و مایه هم میزاره ولی اگر یه مسئله ای براش روشن نشه و بخواد به زور قبولش کنه ٬ نتیجه همون میشه که گفتم . حد اکثر فقط در حد رفع تکلیف

این مقدمه رو گفتم که برم سر قضیه خدا شناسی که خیلی در موردش شنیدیم و خوندیم و همه هم قبولش داریم اما بی تعارف بگم به زور قبولش داریم واسه همینه که عبادت های ما ( من و امثال من ) اونجور که باید به دل بچسبه و بقول برو بچ باهاش حال کنیم نیست و در نتیجه میشه همون قضیه تاریخ و جغرافیا و حد اکثر نمره ۱۰ واسه مردود نشدن یا رفع تکلیف .

در مورد مسایل عینی و چیزهایی که میتونیم با چشم غیر مسلح ( کاملا صلح آمیز )ببینیم این مشکل رو نداریم مثلا :

فرض کنید یه آدم مهم مثلا رئیس جمهور با اون مقام بالای مملکتی که همه چیز در اختیارشه و هر کاری رو تقریبا میتونه انجام بده از جمله پز دادن اجحاف و زور گویی و پایمال کردن حقوق ملت و ..... . ولی این آدم خیلی خاکی باشه برای مردم و رفاه اونا هر کاری بکنه و خلاصه کاملا مردمی باشه . نتیجه این میشه که مردم قلبا دوستش دارن و بهش رای میدن و هر کار دیگه ای هم بتونن براش میکنن . در حالی که این آدم از خودش چیزی نداره و فقط حق مردم رو به خودشون میده و همونجوری که باید باشه ٬ هست و کار فوق وظیفه نکرده

اما چرا با اینکه خدا هیچ اجباری نداره که به ما این همه لطف داشته باشه و بدهکار ما هم نیست اونطور که باید عبادت نمیشه . چون حسش نکردیم ٬ درکش نکردیم ٬ باورش نکردیم و توی باور و تجسم عظمت و قدرت و کرامت و رحمتش یه کم مشکل داریم.

یه فیلم سینمایی تخیلی بود که انسان رو به اندازه یه میکروب کوچیک کرده بودن و با یه زیر دریایی به همون اندازه توی رگ یه آدم تزریق میکردن تا وارد خون بشه و مثلا بره توی یه نقطه از بدن فرد و بیماری طرف رو درمان کنه ولی توسط گلبول های قرمز بعنوان یه مهاجم مورد حمله قرار میگیره و الی آخر

در یک قطره خون میلیونها گلبول قرمز وجود داره که وظیفه ارتش بدن رو انجام میدن که شما میتونید همین میلیونها گلبول رو براحتی نوک انگشت بزارید و له کنید پس شما در مقابل اونها خیلی قدرتمندید

حالا بیایید به یه سفر دیگه بریم

فرض کنیم سوار یه سفینه شدید که میتونه با سرعتی بیش از سرعت گسترش جهان ( بعد از انفجار بزرگ جهان با سرعت بسیار زیاد در حال گسترشه ) از محدوده جهان خارج بشیم از زمین بلند میشیم و بلافاصله به سمت بیرون جهان حرکت میکنیم بعد از چند لحظه زمین رو میبینیم که به اندازه یه نخود کوچیک شده و خورشید هم تبدیل به یه نقطه سفید شده باز هم ادامه میدیم حالا دیگه کهکشان راه شیری هم با میلیونها ستاره به یه لکه ابر بیشتر شبیهه ٬ باز هم ادامه میدیم الان جهان رو به با تمام کهکشان هاش بشکل چند توده ابر مانند میبینیم . باز هم ادامه میدیم الان دیگه کل جهان مادی رو به شکل یه توپ کوچولو میبینیم .

به نظر شما اندازه ما و توانایی و قدرت ما در این توپ چقدره ؟ فکر نمیکنید از اون میلیونها گلبول قرمز که با نوک انگشت له کردید کوچیک تر باشیم ؟ انسان که چه عرض کنم کل جهان مادی هم به اندازه اون قطره خون نیست .

خدایی که اینقدر بزرگه که میتونه فقط با اراده و خواست خودش دنیا رو زیر و رو کنه ولی با این وجود برای موجود بسیار بسیار کوچک و ضعیفی چون انسان اینقدر احترام و ارزش قائله که به فرشتگان خودش دستور میده بهش سجده کنن . آیا شایسته عبادت از ته قلب نیست . شما تصور کنید یه سنگ کوچولو توی این فضای بیکران یه کم جابجا بشه و بیاد بخوره به زمین . چه کاری از ما ساخته است ؟ و یا یه ویروس کوچولو مثل ایدز . چقدر در مقابلش ناتوانیم ؟ ولی ما با اینهمه ضعف برای خدا به این بزرگی و کرامت و رحمت ٬ گردنکشی میکنیم  .

پس بیاییم خدا رو درک کنیم و از سر عشق و صفا عبادتش کنیم

امام علی علیه السلام در نهج البلاغه میفرماید :

ان قوما عبدوا الله رغبة فتلک عبادة التجار،و ان قوما عبدوا الله رهبة فتلک عبادة العبید،و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عبادة الاحرار .

همانا گروهى خداى را به انگیزه پاداش مى‏پرستند،این عبادت تجارت پیشگان است،و گروهى او را از ترس مى‏پرستند،این عبادت عبادت برده صفتان است،و گروهى او را براى آنکه او را سپاسگزارى کرده باشند مى‏پرستند،این عبادت آزادگان است.

لو لم یتوعد الله على معصیته لکان یجب ان لا یعصى شکرا لنعمه .

فرضا خداوند کیفرى براى نافرمانى معین نکرده بود،سپاسگزارى ایجاب مى‏کرد که فرمانش تمرد نشود.

در بحار الانوار،ج 41،ب 101/ص 14،با اندکى اختلاف

از کلمات آن حضرت است:

الهى ما عبدتک خوفا من نارک و لا طمعا فى جنتک بل وجدتک اهلا للعبادة فعبدتک .

من تو را به خاطر بیم از کیفرت و یا به خاطر طمع در بهشت پرستش نکرده‏ام،من تو را بدان جهت پرستش کردم که شایسته پرستش یافتم.

التماس دعا